Prostor obale Crne Gore je u dugom periodu od 2500 godina bio značajan zbog više različitih faktora, ali prvenstveno zbog svog jedinstvenog strateškog položaja. Na ovoj obali preplitali su se vojni, trgovački, kulturni i religiozni interesi više različitih etničkih grupacija. Fortifikaciona arhitektura imala je ključnu funkciju u razvijanju gradova na ovoj teritoriji i bila je presudni faktor sigurnosti.
Bedemi su se, zavisno od datog doba, gradili za odbranu od aktuelne vrste naoružanja. Tako u Budvi imamo završnu liniju bedema sa zupcima i otvorima iz perioda hladnog oružja, do bedema sa šetnicama, puškarnicama i toparnicama iz perioda upotrebe vatrenog oružja.
Na bedemima se jasno uočavaju različiti istorijski slojevi, pa tako imamo dijelove iz vremena vladavine Rima i Vizantije, srednjeg vijeka, mletačkog i austrougarskog perioda.
U cjelokupnom svom trajanju, bedemi su rušeni od strane osvajača, ali i od zemljotresa, pa su mnogo puta obnavljani i prepravljani o čemu svjedoče i gravire grada iz različitih perioda.
Tokom uprave Mletačke republike nad Budvom (1442-1797) srednjovjekovnoj fortifikacionoj arhitekturi dat je i venecijanski pečat. Na budvanskim bedemima se mogu uočiti državni grbovi Mletačke republike.
U sklopu gradskih bedema na uglovima su građeni bastioni: Murava, Gradenigo i Repeno, čija funkcija je osmatranje i kontrola, kao i dejstvo na bočnim stranama bedema. U nekim bastionima se čuvala municija i druga ratna oprema.
Dužina bedema iznosi 875 metara, dok je visina oko 12 metara.
